“Wat heb ik toch een fantastische baan” dacht ik vaak, als ik na een bespreking bij een cliënt thuis, weer in de auto stapte. “Zo maar” bij mensen thuis komen, zien hoe ze leven en werken, ze de hemd van het lijf vragen en dat allemaal om een beeld te krijgen van de gevolgen van het letsel dat ze hebben opgelopen. Letsel waar iemand anders voor aansprakelijk is. Natuurlijk met als doel deze mensen zo goed mogelijk te helpen om hun leven weer op de rit te krijgen.